زنان ستم دیده با کوبیدن بر طبل دردشان را تسکین می دهند.

مارگوت والستورم، نماینده ویژه سازمان ملل در امور خشونت‌های جنسی در جنگ، چندی پیش جمهوری دموکراتیک کنگو را «پایتخت تجاوز دنیا»‌ نامید. گروهک های مسلح در قسمت شرقی کنگو جولان می‌دهند و همگی به خشونت‌های شدید جنسی علیه زنان متهم‌ هستند. این بخشی از آسیبی ا‌ست که توسط افرادی نظیر امانوئل که زمانی کودک-سرباز بوده و اکنون ?? سال دارد، به وجود آمده است. او یکی از جنگجویان گروه شورشی «حزب ناسیونال دموکراتیک کنگو» بوده است. امانوئل می‌گوید (به زنان) تعرض می‌کردند تا خشم خود را از نادیده گرفته شدن‌ به مقامات نشان دهند. او می‌گوید: «سربازان و شورشیان اغلب به دلیل انزوا، مرتکب تجاوز می‌شوند. ما حقوق‌مان را دریافت نمی‌کنیم، اگر هم چیزی دریافت کنیم، سر وقت نیست.» در کنگو از خشونت جنسی همراه با سبعیت غیرعادی به عنوان یک سلاح جنگی استفاده می‌شود. تجاوز گروهی رواج دارد.
در شهر گوما در شرق کنگو، مرکزی برای مراقبت های پزشکی و مداوای قربانیان تجاوز وجود دارد که همواره زنان زیادی از دهکده های همجوار در آن اقامت دارند.
این زن های زجرکشیده برای درمان درد روحی شان که حتی از آسیب های جسمی هم مهلک تراست، به نواختن طبل روی آورده اند. یک زن ?? ساله با تمام قدرت طبل می‌نوازد. تجربه او نمونه آشکار بلایی ا‌ست که این جنگ خانمان‌سوز بر سر زنان آورده است.

او توسط ?? شورشی گروه «پیکارجویان هوتو» که به نسل کشی در رواندا متهم هستند، ربوده و به مدت یک سال از او به عنوان برده‌ سوءاستفاده شده است. آنها هر وقت که مایل بودند چیزی برای خوردن به او می‌دادند و گاهی مجبورش می‌کردند که از چکمه‌های لاستیکی‌شان آب بنوشد.

دکتر لوسی کاسرکا از بیمارستان «هیل» آفریقا می‌گوید:«عدالت به ندرت اجرا می‌شود. حتی وقتی که افراد مظنون دستگیر می‌شوند، زندان مناسب یا حتی گاهی نماینده دستگاه قضایی وجود ندارد.»

هر چند فرانسوا روکوگوزا، وزیر ایالتی دادگستری و حقوق بشر کنگو عقیده دارد اگر کشورش بتواند از شر گروه‌های مسلح خلاص شود، تجاوز امری مربوط به گذشته خواهد بود، اما زنانی نظیر ایوون ?? ساله هرگز از گذشته خود رهایی نخواهند یافت. همسرش را مجبور کرده بودند که تماشاگر صحنه تعرض های مکرر به او باشد. اکنون همسرش به طور کامل نسبت به او بی اعتنا شده و تنها از سر ترحم و دلسوزی از وی نگهداری می‌کند. گویا تنها زن‌هایی چون خودش، او را درک می‌کنند.

ایوون از جانب همه‌ آنها می‌گوید: «من نمی‌توانم متجاوزان را ببخشم، آنها زندگی مرا نابود کردند. گاهی حس می‌کنم دیگر شوقی به زندگی روی این کره خاکی ندارم.» گزارشات نمایندگان حقوق بشر نشان می‌دهد زنان درکنگو حتی در منازل خود هم امنیت ندارند و هر لحظه باید منتظر هجوم متجاوزان باشند.